Een frisbee doorklieft het zwerk. Bovenop de frisbee bevindt zich een oscillerend grafisch ontwerp, waarin met tekst wordt verwezen naar de grenzen van de menselijke kennis omtrent het goddelijke. Tevens wordt op bescheiden wijze Baruch Spinoza geëerd. Daarnaast wordt er door het vernoemen van de titel van een gedicht van Wilhelm G. van Focquenbroch, zijnde Spes Mea Fumus Est (Mijn Hoop Is Rook) uiting gegeven aan een diep gevoel van wanhoop.
Onvermogen, een pantheïstische levensvisie en ontreddering: zaken die men allicht niet iedere dag op een stuk zwevend speelgoed zal aantreffen. Zaken ook die, wanneer men zich er in verdiept, een mens al snel zullen doen duizelen: het hoofd is te klein, of dat wat begrepen of doorgrond moet worden is te groot!
Dus neem deel aan een hoopvol spel waarin de tollende werkelijkheid soms stil lijkt te liggen in jouw handen, maar bovenal is overgeleverd aan de wind, de lucht en het licht. Misschien dat zo spelenderwijs, de eigen plaatsbepaling in de orde der dingen eenvoudiger en natuurlijker tot stand komt, totdat het ijs en grijs ontdooit. Bij voorkeur ergens in de driehoek tussen het Schaapsven, de Moerenburg en de Koningshoeven...